Οι διαταραχές και οι ενοχλήσεις του ώμου αποτελούν σημαντικό πρόβλημα υγείας και επηρεάζουν το 18-26% των ενηλίκων κάποια στιγμή της ζωής τους, καθιστώντας το ένα από τα συνηθέστερα περιφερειακά σύνδρομα πόνου. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι επίμονα και να προκαλούν ανικανότητα από την άποψη της δυνατότητας του ατόμου να εκτελεί καθημερινές δραστηριότητες τόσο στο σπίτι όσο και στο χώρο εργασίας.

   Ο ώμος είναι φτιαγμένος έτσι ώστε να αντέχει τις βαριές σωματικές απαιτήσεις και να το κάνει σε ένα ασυνήθιστα ευρύ φάσμα κίνησης. Για να επιτευχθεί αυτό, δεν είναι μία απλή "σφαιρική άρθρωση", αλλά μάλλον ένα σύμπλεγμα που αποτελείται από τέσσερις αρθρώσεις και μια διάταξη στήριξης οστών, μυών και συνδέσμων μέσα και έξω από την αρθρική κάψουλα. Ωστόσο, η πολυπλοκότητα και η φύση των απαιτήσεων σε αυτόν, τον καθιστούν ευαίσθητο σε  μια σειρά αρθρικών και περι-αρθρικών παθολογιών.

Συνηθισμένες διαταραχές του ώμου

  • Σύνδρομο υπακρωμιακής πρόσκρουσης.
  • Τενοντοπάθεια του τένοντα του δικεφάλου.
  • Ρήξεις του στροφικού πετάλου.
  • Παγωμένος ώμος.

Ατομικοί παράγοντες κινδύνου

  • Θηλυκό φύλο.
  • Παχυσαρκία.
  • Κάπνισμα.
  • Προχωρημένη ηλικία.
  • Συνυπάρχουσες ιατρικές διαταραχές (π.χ. φλεγμονώδης αρθρίτιδα, ρευματοειδής πολυμυαλγία, ινομυαλγία, πολλαπλή σκλήρυνση, σακχαρώδης διαβήτης).

Εργασιακοί μηχανικοί παράγοντες κινδύνου

  • Χειροκίνητοι χειρισμοί (βαριά ανύψωση, ώθηση, τράβηγμα, συγκράτηση, μεταφορά).
  • Υψηλά επαναλαμβανόμενη εργασία.
  • Δόνηση.
  • Επαναλαμβανόμενες ή παρατεταμένες θέσεις των ώμων σε> 60 κάμψη ή απαγωγή.
  • Ισχυρές προσπάθειες, υψηλό επίπεδο στατικών συστολών, παρατεταμένα στατικά φορτία και ακραίες στάσεις, καθώς και οι συνδυασμοί αυτών των παραγόντων.

Ψυχολογικοί παράγοντες κινδύνου

  • Εργασιακή ανασφάλεια.
  • Ελλιπής εργασιακός έλεγχος.
  • Υψηλές απαιτήσεις εργασίας.
  • Κακή υποστήριξη από τους επόπτες και τους συναδέλφους.

Τίτλος εργασίας & Διαταραχές των ώμων
                   Τίτλος εργασίας

  •  Εργαζόμενοι επεξεργασίας ψαριών.
  •  Συγκολλητές ναυπηγείων.
  •  Οι εργάτες των σφαγείων.
  •  Εργάτες επεξεργασίας κρέατος.
  •  Ψαράδες.
  •  Εργαζόμενοι που χρησιμοποιούν εργαλεία δόνησης.
  •  Οδηγοί.
  •  Καθηγητές.
  •  Ταμίες σούπερ μάρκετ.
  •   Κομμωτές.

Σύνδρομο Υπακρωμιακής Πρόσκρουσης

Το σύνδρομο υπακρωμιακής πρόσκρουσης είναι η συνηθέστερη διαταραχή του ώμου, που αντιπροσωπεύει το 44% -65% όλων των ενοχλήσεων του πόνου στον ώμο. Το σύνδρομο περιλαμβάνει ένα φάσμα παθολογιών του υπακρωμιακού χώρου, συμπεριλαμβανομένων του μερικού πάχους ρήξεων του στροφικού πετάλου,της τεντίνωσης του στροφικού πετάλου ,της ασβεστοποιούς τενοντίτιδας και της υπακρωμιακής θυλακίτιδας. Οι κύριες συνέπειες του συνδρόμου είναι η απώλεια της λειτουργικότητας και η ανικανότητα.

   Η πρόσκρουση του ώμου  είναι το αποτέλεσμα μιας φλεγμονής και εκφυλισμού των ανατομικών δομών στην περιοχή του υπακρωματικού χώρο. Ο υπακρωματικός χώρος ορίζεται κατώτερα από την κεφαλή του βραχιονίου, το πρόσθιο άκρο και την επιφάνεια του πρόσθιου τρίτου του ακρωμίου, τον κορακοακρωμιακό σύνδεσμο και την ακρωμιοκλειδική άρθρωση  ανώτερα. Καθώς ο βραχίονας έρχεται σε απαγωγή ή στροφή, το πλάτος του υπακρωματικού χώρου αλλάζει και το βραχιόνιο πλησιάζει στο πρόσθιο-κατώτερο άκρο του ακρωμίου. Αυτό συμβαίνει συνήθως στις 90 ° απαγωγής και 45 ° εσωτερική περιστροφή του ώμου.

   Εάν η λεπτή ισορροπία που ρυθμίζει την κινηματική των ώμων διακυβεύεται, η βραχιόνια κεφαλή μετακινείται ανώτερα και ο θύλακας που προστατεύει το στροφικό πέταλο, καθώς και το ίδιο το πέταλο γίνεται ολοένα και πιο συμπιεσμένο.

Ο Neer ήταν επίσης ένας από τους πρώτους που ταξινόμησε τις βλάβες πρόσκρουσης και περιέγραψε τρία στάδια ανάλογα με την έκταση της βλάβης στον υπακρωματικό χώρο και την ηλικία του ασθενούς.

Στάδια σύμφωνα με τον Neer

  1. Στάδιο : Οίδημα και αιμορραγία, ηλικία <25 ετών, αναστρέψιμη. 
  1. Στάδιο : Ίνωση και τενοντίτιδα, ηλικία 25-40 ετών, επαναλαμβανόμενος πόνος με την δραστηριότητα. 
  1. Στάδιο : Οστικές άκανθες και ρήξη του τένοντα, ηλικία> 40 ετών, προοδευτική ανικανότητα.

Αιτιολογία

 1. Ανατομικοί παράγοντες

  • Ακρώμιο σαν γάντζος(τύπου 3).
  • Πάχυνση του κορακοακρωμιακού συνδέσμου.

 2. Βιομηχανικοί παράγοντες

  • Δυναμική στένωση του υπακρωματικού χώρου.

 3. Οπίσθια κάψουλα

  • Σφίξιμο της οπίσθιας κάψουλας.

 4. Μυϊκό σύστημα της ωμοπλάτης

  • Η παρεκκλίνουσα δραστηριότητα των μυών της ωμοπλάτης μπορεί να οδηγήσει σε μη φυσιολογική κινηματική της ωμοπλάτης.

 5. Σπονδυλική στήλη

  • Μια σχετικά μικρή αύξηση στην θωρακική κάμψη(κύφωση) έχει ως αποτέλεσμα μία πιο ανυψωμένη και σε πρόσθια κλίση της ωμοπλάτης σε ηρεμία, και λιγότερη περιστροφή προς τα πάνω και οπίσθια κλίση κατά τη διάρκεια της γληνοβραχιόνιας ανύψωσης .Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την δημιουργία  ενός συνδρόμου  δευτερογενούς πρόσκρουσης.

 6. Μυϊκό σύστημα του στροφικού πετάλου

  • Η αδυναμία ή η δυσλειτουργία του μυϊκού συστήματος του στροφικού πετάλου μπορεί να οδηγήσει σε μεταβολές στην κινηματική της γληνοβραχιόνιας και ωμοπλατοθωρακικής άρθρωσης. 

Διάγνωση

Η ακριβής διάγνωση του συνδρόμου γίνεται με ακριβές ιστορικό, προσεκτική εξέταση και ανάλυση των σχετικών ερευνών. 

Ιστορικό και κλινική εξέταση 

  Ο πόνος που σχετίζεται με αυτό το σύνδρομο περιγράφεται συχνά ως προσθιοπλάγιος  πόνος στο βραχίονα. Ο πόνος κατά την απαγωγή του ώμου μεταξύ 60 ° και 120 ° αναφέρεται ως το επώδυνο τόξο και μπορεί να υποδηλώνει την παρουσία του συνδρόμου.

Kλινικά τεστ 

Ο συνδυασμός των δοκιμασιών Neer και Hawkins-Kennedy, το σημείο επώδυνου τόξου και η αδυναμία στην εξωτερική στροφή ενδέχεται να επιβεβαιώσουν την παρουσία του συνδρόμου. Είναι σημαντικό να εξαιρούνται άλλες παθολογίες των ώμων στη διαδικασία διάγνωσής του.

Διαχείριση

  1. Συντηρητική διαχείριση
  • Φυσιοθεραπεία.
  • Πλούσιο σε αιμοπετάλια πλάσμα (PRP), βλαστοκύτταρα, αυξητικοί παράγοντες και υαλουρονικό οξύ.
  • Τροποποιήσεις δραστηριότητας/ ανάπαυση. 
  1. Χειρουργική διαχείριση
  • Υπακρωματική αποσυμπίεση.
  • Ακρωμιοπλαστική.